Taksim’de dolaşırken , kendimizi bir kitapçıda bulduk ve arkadaşıma okumam için bir kitap tavsiye etmesini istedim. Eline bu kitabı aldı ve bu kitabı önerdi. Hadi dedim yaşayan günümüz yazarlarından olsun , buna sonra bakarım dediğimde ise , bu kitabevinde sana önerebileceğim en güzel kitap bu dedi ve kitabı aldım : ) Peyami Safa’yı ve kitaplarını duymuştum ; ancak hiç okumamıştım.
Yaklaşık 440 sayfa olan kitabı 3 günde bitirdim. Kendi kendime yuh dedim resmen ; çünkü iş ve mesailer dolayısıyla hiçbir şeye vakit ayıramıyorum diyen ben , bu kalınlıktaki bir kitabı nasıl da bu kadar çabuk bitirebilirdim ki? Yazar , öyle psikolojik analizler yapmış ve olayları öyle sıradışı ele almış ki , bir sonraki sahneyi merak etmemek elde değil. Bir yandan betimlemeleriyle ustalığını konuşturup , bir yandan da beden dili dersleri vermekte. Kitabı okumaya başlamadan önce , internet üzerinden bir kaç arama yapmıştım ve kitabın can alıcı olaylarını okumak gibi bir hata yapmıştım. Dolayısıyla –spoiler– tarzında herhangi bir bilgi vermeyeceğim. Ama hayatımızdan bu ne tesadüf yahu dediğimiz olayların öyle açıklamaları var ki , insanı şaşırtmaktan öte , aynı zamanda ikna da ediyor. Hele o “Simeranya”… Ne yaşanılası bir yerdir. Hoş aklıma zeitgeist’i getirmiştir , ne kadar alakasız da görünse.
Kitap , adı üstünde aslında ne kadar da yalnız olduğumuzu haykırmakta bizlere. Açıkçası çok fazla derinlere girmek istemiyorum , anlatılacak aslında hiç bir şey yok gibi , ama öğrenilen pek çok şey olduğu da belli. Öyle garip bir kitaptı işte. Arkadaşlarıma tavsiye ediyorum , acaba okusam mı sorusunu kendisine soran ve bu yazıyı okuyan birileri varsa eğer ; okumakta fayda var derim…
fatihsk 